کلمه ها توی دوران ما خیلی بی ارزش شده اند. خوب و بد، تعارف و تملق، نثار و ایثار هم می کنیم و هیچکدام و یا منصفانه تر، اغلب آنها هیچ واقعیتی ندارد.
به بهترین دوستش می گوید «فلان فلان شده چه طوری؟ اوضاع و احوال خوبه؟» و واقعا از روی محبت می گوید.
یا به دشمنش می گوید: «ارادت دارم. فدای شما بشم و ...»
خب این کلمات عادی شده برایمان
اما بعضی کلمه ها هست که بار معنای آن خیلی است و همین طور نقل و نبات زبان و مجلس است.
حتی برخی عبارتهای دینی و مذهبی!
امان از زبان و حرکت بیجایش!