خیلی از ما ها دوست داریم که بهتر بشویم. رشد کنیم. اما...
من ماه رجب را به رختکنی برای استخر رحمت الهی تشبیه می کنم.
وقتی شما می خواهید وارد استخر شوید، اول باید وارد رختکن شوید. لباس های کثیف را باید کند.
بعد از آن باید زیر دوش رفت
اگر کسی شما را به مهمانی دعوت کند، شما از مدتی قبل، به فکر آماده شدن برای آن مهمانی می افتید. کفش و لباس و پیراهن و ...
مثلاً کسی روز جمعه مهمانی دعوت شده است. از بین هفته وسایل و لباسهایش را بررسی میکند. اگر کسی نیم ساعت مانده به مهمانی تازه به فکر بیفتد
ما باید سعی کنیم اخلاق خدایی پیدا کنیم.
یکی از صفات خدا«عذرپذیری» و «چشم پوشی» خداست.
اولین باری که بگوییم خدایا توبه! آغوش باز می کند.
اما...
من هم همینطور هستم؟
بچه ای از پدرش عذرخواهی می کند. پدر جواب می دهد :«حالا دیگه»
بچه لیوان آب را چپه کرده وقتی عذرخواهی میکند متدر می گوید:«بجای عذرخواهی جلوی پات رو نگاه کن».
باید برای خدایی شدن صفات خدایی داشت
۲۶
فروردين
گاهی اوقات آن قدر عبادت می کنیم که نمی فهمیم دقیقاً چه کار می کنیم؟
عبادت را چه معنا می کنیم؟
عبادت در نگاه اول به «اعمال و رفتاری خاص گفته می شود که در زمان های خاص انجام می شود.» نماز، روزه، زیارت ائمه، قرآن خواندن و ... آیا عبادت همین هاست. ارتباط با خدا فقط با این کارهاست؟
اگر این باشد که من و آن مسیحی که عبادتش را فقط حضور در کلیسا می داند چه فرقی دارند؟
ریش و تسبیح و مهر بزرگ و سجاده، نشان عابد بودن است؟
چرا وقتی حرف از اخلاق خوب و ادب و مهربانی و سخاوت و ... زده می شود، تصویر یک شخص "مومن" (!) به ذهن من و شما نمی آید. (یا دست کم ، کمتر به ذهن می آید)
بندگی و عبودیت فقط به نماز و روزه و ... نیست. اینها سر جایش. اما کسی که نماز اول وقت می خواند ولی هنگام معامله و کاسبی حق دیگران را ضایع می کند، این نماز فایده ی چندانی برایش ندارد.
یک مَن ریش هم برای کسی که داخل خانه با زن و بچه اش بد اخلاقی می کند نمی تواند تأثیری در مومن بودن بگذارد.
تسبیح و ذکر بیست و چهارساعته هیچ تضمینی برای ورود به بهشت نیست وقتی من حق الناس به گردنم هست.
حرفم این است: چرا خدا و بندگی اش را در تمام زندگی مان نمی بینیم. لحظه لحظه زندگی ما اگر با این آیه باشد که «الم یعلم بأن الله یری: آیا (بنده) ندانست که خدا می بیند» ؛ زندگی کردنمان فرق می کند. و ما تابحال نخواسته ایم...
۲۶
فروردين
هنوز چند لحظه ای از توافق نگذشته بود که تحلیلها شروع شد و...
کاری به درست و غلطی تحلیل ها ندارم و خودم هم قصد تحلیل ندارم.
اما باید منصفانه تحلیل و نقد کرد.
آقای عراقچی حرفی زد که برایم جالب بود. گفت :«مردم عزیز به حرف ما بیشتر اعتماد داشته باشند تا حرف غربی ها»
فلان روزنامه نگار فکت شیت آمریکایی را گذاشته است روبرویش و انتقاد می کند که چرا این طور و چرا آن طور...؟ و بعد هم آخر متنش می نویسد «نباید به مردم دروغ گفت»
وقتی رهبر می فرماید تیم مذاکره کننده از افراد انقلابی و مورد اعتماد ما هستند، همدلی و همزبانی بیشتری باید داشت.
و صد البته اگر انتقادی هم هست باید گفته شود ولی طوری که پشت هم را خالی نکنیم.
۱۷
فروردين