اگر کسی برای کارهایش هدف داشته باشد، و با توجه به آن هدف تلاش کند، آن تلاش ها او را خسته و سرخورده نمی کند. می داند که برای چه چیزی زحمت می کشد. شاید به آن هدف هم نرسد، اما همینکه در مسیر هدفی مشخص زحمت می کشد، آرامش دارد.
خیلی از کسانی که خود کشی می کنند، یا خیلی از کسانی که دست از کارهایشان می کشند و دچار افسردگی می شوند، علتش، بی هدفی و سردرگمیشان است.
چه بسا در همین مسیر با سختی های شدیدی روبرو شوند، اما در عین حال درونشان آرام و راحت است.
چه بسا، اهمیت یاد مرگ از جهتی، همین باشد که یکسره ما هدف و نتیجه مان را مرور کنیم. بدانیم که هدف از زندگی دنیا، دنیا نیست. بلکه عالم و جهان دیگری هم وجود دارد که هدف همه کارهای دنیایی ماست.