یکی از چیزهایی که انسانیت انسان را می رساند، شاکر بودن و ممنون بودن از کسانی است که به آن ها مدیون است.
اگر کسی مدیون دیگری باشد، ولی همیشه پشت او بدگویی کند و او را آزار دهد، هر کس او را ببیند، در دلش می گوید، "عجب انسان نامردی!"
جاتون خالی، دیشب همراه خانواده رفتیم که خرید. وقتی برگشتیم دیدیم ماشینی در کار نیست. خوب که دقت کردیم دیدیم که، بله! یک تابلوی ای هست که شکلش آشناست. یک مستطیل سفید، یک دایره با حاشیه قرمز که یک ضربدر قرمز هم وسط دایره است و زیر این دایره قرمز هم عکس یک جرثقیل.
جای شما حسابی خالی که پریدیم توی مغازه ، پرسیدیم این ماشین کدوم پارکینگ رفت؟
...
امروز صبح که توی پارکینگ کار ترخیص را انجام داده بودم و داشتم با نگهبان صحبت می کردم، یک کامل مرد شاید حدود 35 یا 40 ساله جلو آمد با عصبانیت گفت: «همه این پولا حرومه! هیچکی راضی نیست! حروم خورا...» با اجازه شما ، رو کردم به این آقا و گفتم : «من راضی ام! آدم اگر خطا کرد باید بپذیره!»
یک نگاه تندی کرد و گفت: «نخیر! هیچکی راضی نیست!!!»
*****
نکته قرآنی:
در قرآن نسبت به خطا سه عکس العمل بیان شده است.
1- عده ای وقتی خطا می کنند، "اقرار" به خطا دارند و توبه می کنند. می پذیرند که اشتباه عمل کرده اند و جبران می کنند.
2- عده ای فهمیده اند که اشتباه می کنند، اما جسارت پذیرش آن را ندارند و در عین حال نمی خواهند ادامه هم پیدا کند. این عده "انکار" می کنند.
3- عده ای بر اشتباه خود "اصرار" دارند و هیچوقت حاضر به جبران و بازگشت نیستند.
دسته اول موفق ترین افراد هستند و شامل مغفرت الهی می شوند.
سوره نساء آیه 64:
وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً
و اگر آنها هنگامى که به خویشتن ستم کردند نزد تو مىآمدند، آن گاه از خداوند آمرزش مىخواستند و رسول خدا نیز براى آنها طلب آمرزش مىکرد بىتردید خدا را بسیار توبهپذیر و مهربان مىیافتند.
دسته دوم افرادی هستند که
گاهی اوقات باید مشورت نکرد!
مشورت کردن با شخصی خوب است که صلاح ما را تشخیص دهد. با خیر خواهی مشورت بدهد و عالم باشد.
در غیر این صورت مشورت بیشتر ما را سردرگم و حیران میکند.
ولی اگر شخص خیر خواه و مهربان و دانا و با تجربه بود، با به نصیحت او توجه کرد.
امیر مومنان حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
فَإِنَّ مَعْصِیَةَ النَّاصِحِ الشَّفِیقِ الْعَالِمِ الْمُجَرِّبِ تُورِثُ الْحَسْرَةَ وَ تُعْقِبُ النَّدَامَة
نتیجه نافرمانى نصیحت کننده مهربان که (بهر چیز) دانا و با تجربه است حسرت و اندوه است و در پى آن ندامت و پشیمانى.
خطبه 35 نهج البلاغه
۰۱
آذر
یکی از مهمترین هدف ها برای شنیدنی ها و دیدنی ها و فهمیدنی ها "عمل" است.
مرد میدان عمل باش، ورنه حرّاف زیاد است!
وقتی چیزی را می شنویم برای خودمان بشنویم.
بهترین مطلب را می شنویم اما در دلمان می گوییم: "کاش داداشم اینجا بود این حرف رو می شنید این قدر من رو اذیت نمی کرد!!!"
و یا اینکه یک بیت شعر قشنگ و زیبا و رو می بینیم. به این فکر می کنیم که این شعر را حفظ کنم و برای فلانی بخوانم تا حال کند!!!
عمل کنیم! به فکر حرکت خودمان باشیم!
امیر المومنین حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
رُبَّ عالمٍ قد قتله جهلُه؛ و علمه معه لاینفعه. چه بسیار عالمی که جهلش او را می کشد، در حالی که علمش هم همراه او هست، ولی نفعی به او نمی رساند." (حکمت 107 نهج البلاغه)
چه عالمی که جاهل است!تناقض نیست؟
مراد از جهل در این روایت "غفلت" است. غفلت از علم. عمل نکردن به علم.
هر جایی که در قرآن از ایمان و ارزش آن صحبت کرده است و بعد هم وعده بهشت آمده، قطعاً بعد از لفظ "ایمان" ، "عمل" آمده است. یا دقیقاً لفظ عمل و یا تعبیری که اشاره به عمل دارد.
از جمله این آیات عبارتند از:
چه قدر زیباست اگر کسی من را برای وقت نماز دعوت به کاری کرد، بگویم
.
"ببخشید این ساعت با کسی از قبل قرار گذاشته ام"
۱۷
آبان
شب دهم محرم - مسجد الزهرا علیها سلام تربت جام
نکاتی در مورد امر به مروف و نهی از منکر بیان شد:
شب نهم محرم - مسجد الزهرا تربت جام
آنچه تا به حال نسبت به «آرامش» گذشت، جنبه فردی داشت. اما باید بدانیم که ما در جامعه زندگی می کنیم و باید جامعه نیز آرام باشد تا بتوانیم آرامش داشته باشیم.
آرامش اجتماعی ملزوماتی دارد. اما به اقتضای ایام، و کوتاهی وقت فقط اشاره به یک مورد مهم می شود.
یکی از مهم ترین نکاتی که موجب ایجاد و حفظ آرامش اجتماعی می شود، «امر به معروف و نهی از منکر» است.
به صورت خلاصه نکاتی در مورد «امر به معروف و نهی از منکر» بیان می شود:
خیلی وقت ها خیلی از بزرگان و اساتید به ما گفته اند.
در آیات و روایات زیادی هم دیده ایم و خوانده ایم. اما...
زیاد به ما گفته اند که "تفکر" کنیم. "تدبر" کنیم. "فکر کردن" باعث می شود که بتوانیم راهمان را ببینیم و درست انتخاب کنیم.
خیلی به ما توصیه شده است که قبل از حرف زدن، حرف را دو دور دور سرمان بچرخانیم و بعد آن را بیان کنیم. بزرگترها می گویند: «جوون یک کم حرف رو انداز و برانداز کن بعد بگو»
توی این کارهایی که ما می کنیم چه نتیجه ای است؟ تا به حال به مسیری که برای زندگیمان ترسیم کرده ایم فکر کردیم؟! و سوال های زیادی که خرجش "فکر کردن" است.
اما سوال مهم: تا به حال سوال کردیم که...
چه طور باید فکر کنیم؟
اصلا فکر کردن خودش یعنی چه؟
به چه چیزی باید فکر کنیم؟؟؟
چه قدر باید فکر کنیم؟
چه زمانی باید فکر کنیم؟ قبل از کار؟ بعد از کار؟
به کمک چه کسانی باید فکر کرد؟
و ...
۲۶
شهریور