یک جمله از مناجات شعبانیه...
«مستکیناً لک، متضرعاً الیک»
بدبخت و بیچاره و درمانده به سوی تو آمده ام.
***
چرا این طور با خدا صحبت می کنیم؟ آیا خدا خوشش می آید که ما خودمان را ذلیل کنیم؟ اگر خودمان را کوچک نکنیم خدا به ما توجه نمی کند؟
یکی از صفات خوب انسان، «خودخواهی» است.
اما مشکل ما این است که به خودخواهی های کوچک قانع می شویم. اگر به منافع دنیایی نگاه کنیم خودخواهیمان کوچک و منفی و بچه گانه خواهد شد. اما اگر بزرگ نگاه کنیم. خودخواهی آخرتی داشته باشیم، برنده خواهیم بود. آن وقت است که خودخواهی ما می گوید «گذشت» کن تا خدا هم تو را ببخشد.
اگر خودخواهیم دنبال مال دنیاست، می گوید انفاق کن و قرض بده تا خدا چند برابرش را بدهد و ...
.