به مناسبت شروع دهه فجر

امروز متنی را از حسین قدیانی در روزنامه "وطن امروز" خواندم که بازنشر آن خالی از لطف نیست.

---

نجوایی با حضرت روح‌الله در یوم‌الله دوازدهم بهمن ماه

پروازانقلاب را نشانه رفته‌اند

حسین قدیانی: به بعضی‌ها بر بخورد یا نخورد، امروز دوازدهم بهمن است... و خمینی می‌خواهد راس ساعتی که خدا مقرر کرده، ایران باشد. کوچه‌ها را با گل بیارایید! کدخدا به درک که راضی نیست! مهم رضایت روح خداست. مهم رضایت خداست. این چیزها به آمریکا ربطی ندارد. «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند.» طیاره به زمین خواهد نشست! به ضمیر دل ما. خمینی خواهد آمد... اما آن ابرمرد دشمن‌شکن انقلاب نکرد و آن همه تبعید را تحمل نکرد که ما برای چرخیدن چرخ کارخانه‌های وطن
ـ از نانو گرفته تا صنعت و هسته‌ای و... ـ نظر بانکی‌ها را جویا شویم! آمریکا اگر می‌خواست در خلال مذاکرات به ما امتیاز اقتصادی بدهد اساسا تحریم‌مان نمی‌کرد! خداوند به کسانی که خیال می‌کنند از لوله اسلحه جلاد تحریم، به جای گلوله، گل بیرون می‌آید یک جو عقل بدهد! «آنها که خواب آمریکا را می‌بینند، خدا بیدارشان کند.» جمله از آن خمینی است. امروز دوازدهم بهمن است. «یا مرگ یا خمینی»! گروه خونی انقلاب خمینی به این بساط نمی‌خورد. جمع کنید این بساط را! اصلش را بخواهی، خمینی در فرودگاه پاریس، به جای پاسپورت، چیز دیگری به دنیای ابرقدرت‌ها نشان داد! افق دیگری. آینده دیگری.
به بعضی‌ها بر بخورد یا نخورد، هنگام حضور امام در فرودگاه مهرآباد، سرود «خمینی ای امام»  خوانده شد که هیچ جایش باب میل غرب و غرب‌زده‌ها نبود. حنجره‌ها کار خود را بلد بودند و کلمات، عاشق انقلابی‌ترین جای جملات. هر حرفی سر جای خودش بود! هر مصرعی. هر بیتی. فرمان انقلاب دست خدا بود.
به بعضی‌ها بر بخورد یا نخورد،