کاش اختیار نداشتیم...

گاهی فکر می کنم کاش ما آدم ها اختیار نداشتیم. 

اگر هم اتفاقی می افتاد با خیال راحت می گفتیم تقصیر ما نبود. 

اگر دستمون توی گوش کسی می خورد خیالمون راحت بود که تقصیر ما نبود.

شاید بگید دیگه بهشت و جهنم بی معنی می شد، آره می دونم، اصلاً شاید خیلی منطقی و فلسفی بخوای متن رو بخونی و از اول بهش گیر بدی که «امکان نداره ... محال است! و ...» 

می دونم!

عجب صبری خدا دارد. آخه وقتی می بینیم بعضی ها از این اختیارشون چه استفاده هایی می کنند و ظلمهایی می کنند که عرش رو می لرزونه، اون وقت هستش که آدم آرزو می کنه «کاش اختیار نداشتیم...»

این همه ظلم و جور ، این همه نامردی، از همون اول تاریخ که قابیل مهر قاتلی به پیشونیش خورد، اون موقعی که مرد مردهای عالم دستش بسته بود و فقط به خاطر قولش به پیغمبر اکرم کاری نکرد و همسرش و محسنش شهید شدند، اون موقعی که زینت دوش نبی روی زمین بود و ... الان که دختر بی گناه و معصوم مسلمان و غیر مسلمان به دست داعشی های وحشی تکه تکه می شن ...

أین هادم ابنیة الشرک و النفاق

اگر ما نباشیم...

تا حالا به این فکر کرده اید که اگر ما نباشیم و بمیریم چه اتفاقی می افتد؟
هیچ
هیچ اتفاقی نمی افتد. نهایتا نزدیکان و اطرافیان ، اگر خوشحال نشوند، کمی گریه می کنند و بعد همه دنبال کار و زندگی خودشان می روند.

.

پس سعی کنیم تا فرصت هست ، خودمان، به فکر خودمان باشیم...

فکر کردن به "فکر کردن"

خیلی وقت ها خیلی از بزرگان و اساتید به ما گفته اند.

در آیات و روایات زیادی هم دیده ایم و خوانده ایم. اما...

زیاد به ما گفته اند که "تفکر" کنیم. "تدبر" کنیم. "فکر کردن" باعث می شود که بتوانیم راهمان را ببینیم و درست انتخاب کنیم.

خیلی به ما توصیه شده است که قبل از حرف زدن، حرف را دو دور دور سرمان بچرخانیم و بعد آن را بیان کنیم. بزرگترها می گویند: «جوون یک کم حرف رو انداز و برانداز کن بعد بگو»

توی این کارهایی که ما می کنیم چه نتیجه ای است؟ تا به حال به مسیری که برای زندگیمان ترسیم کرده ایم فکر کردیم؟! و سوال های زیادی که خرجش "فکر کردن" است.

اما سوال مهم: تا به حال سوال کردیم که...

چه طور باید فکر کنیم؟

اصلا فکر کردن خودش یعنی چه؟

به چه چیزی باید فکر کنیم؟؟؟

چه قدر باید فکر کنیم؟

چه زمانی باید فکر کنیم؟ قبل از کار؟ بعد از کار؟

به کمک چه کسانی باید فکر کرد؟

و ...