آرامش:

فیش هایی که برای بحث آرامش از قرآن جمع آوری کرده ام را خدمت دوستان ارائه می کنم. ان شاء الله که مفید باشد.

عنوان فیش ها:

- آیا آرامش اصلاً وجود دارد؟

- آیا دنیا برای آرامش و خوشی آفریده شده است؟

- آیا می توان در دنیا آرامش همیشگی و دائم داشت؟

- آیا معنای آرامش، «خوشگزرانی» است؟

آیا آرامش اصلاً وجود دارد؟

الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب‏ (رعد 28)

(توبه کننده گان)کسانی اند که ایمان آوردند و آرام شد دلهایشان به یادخدا. آگاه باشید که به یاد خدا، دلها آرام می شود. 

توضیح:

تطمئن: مفردات معنی میکند: "السکون بعد الانزعاج"

هر آرامشی را "اطمینان" نمی گویند بلکه آرامش بعد از سختی و بحران را اطمینان می گویند.

آیا دنیا برای آرامش و خوشی آفریده شده است؟

الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ (ملک 2)

خدایی که آفرید مرگ و زندگانی را تا آزمایش کند شما را که کدامتان عملتان نیکوتر است و او باعزت آمرزنده است.

وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ(بقره 155)

و قطعاً آزمایش می کنیم شما را به چیزی از ترس و گرسنگی و نقص در مال ها و جانها و میوه ها. و مژده بده صبرکنندگان را.

امیر المومنین علیه السلام می فرمایند: "وَ اعْلَمْ أَنَّ الدُّنْیَا دَارُ بَلِیَّة. بدان که قطعاً دنیا سرای آزمایش است" (نامه 59 نهج البلاغه)

حضرت در خطبه 114 نیز می فرمایند: "إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ فَنَاءٍ وَ عَنَاءٍ وَ غِیَرٍ وَ عِبَر. همانا دنیا سرای نابودی و رنج و تغییر و عبور است."

توضیح: دنیا دار آزمایش و بلاست. آزمایش های مختلف و سختی ها. پس اصالت دنیا بر تلاش و سختی است.

اما قرآن در سوره "شرح" می فرماید که همراه هر سختی راحتی ای هم هست.

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً (6)

آیا می توان در دنیا آرامش همیشگی و دائم داشت؟

الف) الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِم‏ (آل عمران 191)

(الاولی الالباب) کسانی هستند که ایستاده و نشسته و خوابیده (در همه حالات) یاد خدا می کنند.

ب) أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب‏ (رعد 28)

نتیجه این دو آیه این میشود که اولی الالباب همیشه آرامش دارند.

آیا معنای آرامش، «خوشگزرانی» است؟
 اگر آرامش را به معنای خوشگزرانی و شادی بگیریم، چنین چیزی در دنیا پیدا نخواهد شد. بلکه در آیات قرآن مورد مذمت قرار گرفته است. خدای متعال از این گروه ها به عنوان «مُترَف» یاد می کند.
این چنین خوشی هایی موجب غفلت از یاد مرگ و خدای متعال می شود. این همان است که حضرت امیر علیه السلام می فرمایند:

شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُه ُ وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ یَبْقَى أَجْرُه‏
. چه قدر تفاوت است بین دو عمل. عملی که لذتش می رود و تبعاتش باقی می ماند و عملی که سختی اش می رود و اجر و مزدش باقی می ماند. (حکمت 121 نهج البلاغه)