جــــــوالــــــــدوز

امیر مومنان حضرت علی علیه السلام در خطبه 182 می فرمایند:

این عمار...

ویژگی عمار و امثال عمار چه بود که امیر المومنین در فراق آنها گریه می کند؟

أَیْنَ عَمَّارٌ وَ أَیْنَ ابْنُ التَّیِّهَانِ وَ أَیْنَ ذُو الشَّهَادَتَیْنِ وَ أَیْنَ نُظَرَاؤُهُمْ مِنْ إِخْوَانِهِمُ الَّذِینَ تَعَاقَدُوا عَلَى الْمَنِیَّةِ وَ أُبْرِدَ بِرُءُوسِهِمْ إِلَى الْفَجَرَةِ
قَالَ ثُمَّ ضَرَبَ بِیَدِهِ عَلَى لِحْیَتِهِ الشَّرِیفَةِ الْکَرِیمَةِ فَأَطَالَ الْبُکَاءَ ثُمَّ قَالَ ( علیه‏السلام  )
أَوِّهِ عَلَى إِخْوَانِیَ الَّذِینَ تَلَوُا الْقُرْآنَ فَأَحْکَمُوهُ وَ تَدَبَّرُوا الْفَرْضَ فَأَقَامُوهُ أَحْیَوُا السُّنَّةَ وَ أَمَاتُوا الْبِدْعَةَ
دُعُوا لِلْجِهَادِ فَأَجَابُوا وَ وَثِقُوا بِالْقَائِدِ فَاتَّبَعُوهُ

عمّار، ابن تیهان و ذو الشهادتین کجا هستند و کجایند نظیران آنان از برادرانشان که بر جانبازى پیمان بستند، و سرهاى پاکشان براى تبهکاران فرستاده شد
نوف گفت: در این وقت دست به محاسن شریف و کریم خود برد و زمانى طولانى اشک ریخت، سپس فرمود:
آه بر آن برادرانم که قرآن را تلاوت کرده آن را استوار داشتند،

و در واجبات تفکر کردند و آنها را بپا داشتند،

سنّت را زنده نمودند،

و بدعت را میراندند،
به جهاد دعوت شدند اجابت کردند،

به پیشوا اعتماد نموده تابعش شدند.